Wielki Post z ŁPPM – start!

Tegoroczny Wielki Post chcemy przeżywać razem – rozważając słowa Ewangelii, a także przeżywając Drogę Krzyżową. W każdą niedzielę na profilu facebookowym oraz stronie internetowej będą pojawiać się rozważania napisane przez kapłanów naszej diecezji i wspólnoty ŁPPM. Zaś w piątki w Drodze Krzyżowej będą towarzyszyć nam słowa pątników – naszych braci i sióstr, którzy podejmą refleksję nad kolejnymi stacjami.

Dziś – w Środę Popielcową – słowem i przesłaniem na czas Wielkiego Postu dzieli się J.E. Bp Andrzej F. Dziuba.

Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią (Łk 23, 34)

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

            Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię! (Mk 1, 15). Prochem jesteś i w proch się obrócisz! (Rdz 3, 19).

Czy słyszałeś dzisiaj te słowa? Czy poczułeś odrobinki prochu, który spadał po Twoich pięknych policzkach? Czy masz z sobą ten znak Środy Popielcowej? To nie tylko znak zewnętrzny. To także jakiś początek otwartości serca.

Dlatego dziś rozpoczynamy Wielki Post. Dziś także chcemy rozważać, zwłaszcza jako wspólnota Łowickiej Pieszej Pielgrzymki Młodzieżowej na Jasną Górę, drogi przygotowań do Świąt Paschalnych, do tajemnicy zmartwychwstania Chrystusa. Będą to m.in. Drogi krzyżowe, Gorzkie Żale, rekolekcje i skupienia. Oto ta skromna oferta oparta na słowach Jezusa powiedzianych na krzyżu.

Dziś: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią (Łk 23, 34). Ojcze – tak Chrystus mówił, będąc w Ogrójcu (Łk 22, 42). Tak Chrystus mówił: Ja i Ojciec jedno jesteśmy (J 10, 30). Tak Chrystus nauczył nas modlitwy Ojcze nasz ( Mt 6, 9-13), a św. Paweł powie: Abba, Ojcze (Rz 8, 15; Ga 4, 6). Piękna droga zbliżenia do Boga.

Dziś Chrystus z krzyża mówi, że tą drogą jest ofiarowany przez Niego dar przebaczenia, dar miłosierdzia, dar przywrócenia godności człowiekowi, którą nieroztropnością, grzechem, słabością, niedoskonałością, może podszeptami Złego ducha popsuliśmy, zaciemniliśmy. Nie jest ona tak piękna, jak chce Bóg i zapewne jak my chcemy także sami.

Dziś brzmią jak echo słowa z krzyża: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią. Tak mówił Chrystus do swoich katów i oprawców. Tak mówił do tych, którzy może nie słyszeli tych słów, bo byli intelektualistami i prawnikami, którzy wykonali najpierw swoje zadanie skazania. Tak Chrystus mówi i do mnie i do Ciebie. Tak mówi: Pomyśl, Ojciec, Ten podobny do tego, który czekał na syna marnotrawnego (por. Łk 15, 11-32), jest Twoim Ojcem. Daje Ci nowość i nadzieję w przebaczeniu.

Ojcze, przebacz im, Ojcze, przebacz mi, co często nie wiedziałem, co czyniłem, do końca; bo często może pycha wzięła górę nad moimi słabościami, a przecież prochem jestem (por. Rdz 3, 19) wezwanym do nawrócenia.

Wielki dar tych słów Jezusa z krzyża, właśnie z ołtarza krzyża. To jest ich znamię i szczególna moc. Tam u kresu, kiedy podniesiony nad ziemią pociąga do siebie – chyba pierwszego pociągnął łotra, którego chciał mieć obok siebie w raju (por. Łk 23, 39-43).

Ojcze, daj nam w Chrystusie dar nowości, daj nam nową młodość wiary, nadziei, miłości. Bądź w Chrystusie Mistrzem na drogach naszego życia i naszego ziemskiego pielgrzymowania. Pozwól nam od tej dzisiejszej Środy Popielcowej dojść do radości paschalnej, do wielkiego znaku Alleluja, pustego grobu Chrystusa, który mówi: Nie lękajcie się (Mt 17, 7). Wypłyń dzisiaj na głębię (Łk 5, 4) tegorocznych rekolekcji, które rozpoczynamy. Daj ponieść się Ojcu, który ci mówi: Jestem gotów przebaczyć. Jestem gotów dać ci na nowo pełnię dziecięctwa Bożego, bo jesteś przecież w chrzcie świętym moim synem i moją córką, umiłowanymi dziećmi.

Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią (Łk 23, 34). Powtarzaj sobie te słowa dzisiaj. Ale jeśli nie poczułeś jeszcze pyłu prochu, idź jeszcze dzisiaj do świątyni, skłoń głowę i usłysz słowa: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię! (Mk 1, 15) albo: Prochem jesteś i w proch się obrócisz! (Rdz 3, 19). Ty wielki człowieku masz na nowo być wielkim. Idź w pokoju.